New Zealand by car!

Merry Christmas! Vanuit Queenstown bij Marijke (mijn moeders nicht) heb ik het eerste deel van mijn reis door Nieuw-Zeeland geschreven:

Na 6,5 uur wachten op het vliegveld van Dubai besloot ik om alvast maar naar de gate te lopen. Daar kwam ik na een tijdje in gesprek met een meisje uit Sydney, zij heeft me allemaal tips gegeven over wat leuk is om te doen als ik daar ben. Ook mengde een Duitse jongen, Phillipp, zich in ons gesprek, want hij zou ook naar Christchurch gaan en hij zou een dag eerder naar Australie vliegen om vanaf Melbourne naar Tasmanie te gaan. Na aankomst op het vliegveld van Christchurch zag ik Philipp weer en we besloten samen de bus naar Christchurch te pakken. Het is hier wel heel anders dan in India, want de eerste dingen die me opvielen waren de huizen die hier allemaal maar 1 verdieping hebben en dat de wegen zo rustig waren. Ik had van te voren een hostel voor twee nachten geboekt en het bleek een leuk hostel te zijn met elke woensdag een hostelbarbeque.

De volgende morgen had ik om tien uur met Philipp afgesproken om Christchurch in te gaan. We hebben toen rondgelopen door de botanical gardens en een wandeling gemaakt langs verschillende kunstwerken te die zijn gemaakt op plekken waar niet meer gebouwd mag worden vanwege de aardbevingen. In de hele stad is het duidelijk hoe hard Christchurch getroffen is door de aardbevingen. Overal zijn ze nog dingen aan het opbouwen en je ziet allemaal half verwoeste huizen ook kan je niet in het centrum komen omdat ze daar nog bezig zijn met de wederopbouw. 
Phillip was van plan om een auto te huren en heeft daar de volgende dag wat research naar gedaan. Hij vroeg ook of ik met hem mee wilde reizen, dus de volgende ochtend zaten we in de auto naar Hanmer Springs. Dit is een wat noordelijker plaatsje en je hebt hier van die warm waterbaden. Dus vrij snel nadat we daar aankwamen zijn we naar deze baden gegaan waar we in een soort miezerregen opgewarmd werden door de Springs.

De volgende dag gingen we door naar Kaikoura, een plaats die vooral bekend is doordat je er allemaal walvistochten kunt doen. Ik heb al zo’n tocht in IJsland gedaan, dus ik vond het niet de moeite waard om hier veel geld aan uit te geven. Ik had ook gelezen over de peninsula walkway, dus die wilden we gaan doen, alleen toen we net tien minuten aan het lopen waren begon het te regenen en besloten we terug te gaan omdat we geen 3 uur door de regen wilden lopen. Dus dat werd een relaxt middagje van in het hostel.

De volgende ochtend hebben we deze wandeling wel gemaakt, waarbij we vanaf een klif ook zeehonden op de rotsen zagen liggen. Die middag reden we door naar Picton, waar de Marlborough Sounds zijn. Hier kun je ook de Queen Charlotte track lopen en we besloten daar twee dagen van te doen.

De ochtend daarna gingen we met de watertaxi naar de baai, maar onderweg zagen we een hele groep dolfijnen, dus daar gingen we eerst heen. Ze sprongen telkens uit het water en ze zwommen ook onder de boot door. Daarna voeren we verder door de Marlborough Sounds naar het begin van de track, waar we eerst naar een waterval die zo uit een shampoo reclame kon komen door de mooie lichtinval. Daarna zijn we aan onze wandeling van 5 uur begonnen, waarbij je telkens mooi uitzicht had over de Sounds die bestaan uit met bomen begroeide bergen en een blauwe zee. Die avond sliepen we in de Furneaux Lodge met een super mooi uitzicht.

Vervolgens gingen we weer door zo’n mooi landschap voor een wandeling van 4 uur naar de volgende baai, waar we werden opgehaald om weer naar Picton terug te keren.

Daarna gingen we verder naar het Abel Tasman National Park, maar eerst wilde ik nog even kijken bij een bakker die zichzelf ‘Bakkerij’ noemde, dus ik was benieuwd wat dat betekende, het bleek dat de baas Nederlands was en ze verkochten dingen als chocolade letters, oliebollen en gevulde koeken. Ik heb de vrouw achter de toonbank toen uitgelegd over sinterklaas en later gaf ze me de tip om ook echt langs Nelson te rijden. Dus gingen we daar eerst naar toe, Nelson was echt een heel leuk plaatsje met een leuke sfeer en leuke cafeetjes en we zijn er ook naar het zogenoemde middelpunt van Nieuw-Zeeland gelopen. Daarna gingen we door naar Kaiteriteri waar we even over het strand zijn gelopen en vervolgens gingen we door naar onze volgende slaapplek. Het was een hostel/camping alleen de bedden binnen bleken al bezet, maar er waren nog wel bedden in een 5-persoonsbed. Die avond hebben we nog een tijdje met allemaal mensen van de gearriveerde straybus zitten kletsen, dus dat was wel erg gezellig.

De volgende morgen lieten we ons met een watertaxi afzetten in Anchorage in het park en vanaf daar hebben we eerst een looptrack gelopen en daarna zijn we in 4 uur terug gelopen. Het was wel echt heel mooi om vooral de contrasten te zien tussen de groene bomen, de blauwe zee en de gele stranden.

De dag daarna besloten we het park van de andere kant te bekijken, dus gingen we een paar uur zeekayakken, wat heel mooi was, maar wel wat zwaarder omdat de zee al wat ruiger was doordat we later waren. In onze tent sliep die nacht ook Emma, een Engels meisje, zei vertelde dat ze door wilde gaan naar Golden Bay omdat dat erg mooi scheen te zijn en aangezien we verder nog geen plan hadden leek dit ons ook leuk, dus gingen we de volgende morgen met z’n drieen verder. Die middag kwamen we aan in Takaka, waar we eerst naar de Wainui falls zijn gegaan, de wandeltocht ernaartoe was leuk doordat daar al veel kleine watervalletjes waren en de waterval zelf was erg groot.

De volgende dag ben ik met Emma gaan fietsen, eerst naar een leuk plaatselijk marktje, waar een Nederlandse vrouw stroopwafels verkocht maar waar je ook je hand kon laten lezen. Daarna gingen we door naar de Pupu Springs, waar je door een soort parkje liep langs het schoonste water van Nieuw-Zeeland. Die avond zijn we met het hele hostel naar een plaatselijke bar gegaan die deze week 20 jaar bestond en waardoor er deze week bandjes speelden en ze het zelfgebrouwen bier voor de prijs van 20 jaar geleden schonken.

Na het uitchecken hebben Philipp en Emma me naar Motueka gebracht, een stadje halverwege Takaka en Nelson, vanwaar we zijn we gesplitst, omdat ik nog een dagje naar Nelson wilde.